بررسی اثر ضد تکثیری متیل-۳- پنتیل-۶- متوکسی پرودیجینین در سلولهای سرطانی کبدی

پیش زمینه و هدف: هپاتوسلولار کارسینوما اغلب به روش های درمانی کلاسیک مقاوم است؛ بنابراین یافتن ترکیبات درمانی جدید با منشأ طبیعی و کم ترین میزان سمیت، جهت درمان آن حائز اهمیت است. در این زمینه نشان داده شده است که متیل-3-پنتیل-6- متوکسی پرودیجینین (پرودیجیوسین) دیواره سلولی باکتری سراشیا مارسسنس به عنوان ترکیبی قدرتمند در مهار تکثیر سلول های بدخیم در انواع مختلفی از سرطان ها عمل می کند. در این مطالعه، فعالیت های ضد تکثیری پرودیجیوسین در رده سلولی سرطانی کبد (hepg2) در بازه های زمانی و دوزهای مختلفی از آن موردبررسی قرار گرفت. مواد و روش کار: سلول های بدخیم در غلظت های 100، 200، 400، 600 نانومول از پرودیجیوسین به مدت 24 الی 72 ساعت تیمار شدند. سپس میزان رشد سلولی با استفاده از آزمون mtt موردبررسی قرار گرفت. همچنین پس از 48 ساعت تیمار با غلظت های ذکرشده پرودیجیوسین، شمارش سلولی و میزان آپوپتوز به ترتیب با استفاده از هموسایتومتر و آزمون فلوسایتومتری تعیین گردید. یافته ها: بر مبنای نتایج حاصل از آزمون mtt، در غلظت های افزایش یابنده از پرودیجیوسین، میزان رشد سلول های تیمار شده نسبت به سلول های تیمار نشده به طور قابل ملاحظه ای به طور وابسته به دوز و زمان کاهش می یابد. به طور ویژه پس از 72 ساعت تیمار با غلظت های 100، 200،400 و 600 نانو مول پرودیجیوسین، میزان رشد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به ترتیب 2 ± 44درصد، 4 ± 33درصد، 3± 27درصد و 5 ± 27درصد اندازه گیری شد. همچنین به طور وابسته به غلظت، تعداد سلول ها با افزایش غلظت پرودیجیوسین کاهش می یابد. به ویژه پس از 48 ساعت تیمار با 600 نانو مول پرودبجیوسین، تعداد سلول ها در مقایسه با سلول های کنترل تیمار نشده به میزان 77درصد کاهش می یابد. همچنین، میزان آپوپتوز تأخیری در رنج غلظتی استفاده شده از پرودیجیوسین به میزان 97.4-37درصد محاسبه گردید. بحث و نتیجه گیری: پرودیجیوسین میزان تکثیر سلولی را در سلول های سرطانی کبد کاهش می دهد و این کاهش به واسطه القا آپوپتوز توسط پرودیجیوسین در این سلول هاست؛ بنابراین این ترکیب ممکن است به عنوان عاملی قدرتمند در کاهش تکثیر سلول های بدخیم سرطان کبد مطرح گردد.